Ποιο είναι το μέγιστο προσδόκιμο ανθρώπινης ζωής;

Η γήρανση είναι ένα από τα λίγα πράγματα που έχει όλα τα ζωντανά πράγματα. Οι άνθρωποι, ειδικότερα, είναι Ζώντας περισσότερο σήμερα από ό, τι στο παρελθόν. Πολλά από αυτά οφείλονται σε κοινωνικές προόδους όπως εμβόλια, αντιβιοτικά, υποδομή δημόσιας υγείας, αποχέτευση, υγιεινή, προηγούμενες διαγνώσεις και αυξημένη ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με την υγεία και τη μακροζωία.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ζήσουν να είναι 100 ετών παρά τα άλματα στη δημόσια υγεία, σύμφωνα με την Briana Mezuk, συν-διευθυντή του Κέντρου Κοινωνικής Επιδημιολογίας και Υγείας του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν.

Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της πανδημίας του Covid-19, η μέση προσδοκία ζωής στις ΗΠΑ μειώθηκε. Για τους αυτόχθονες Αμερικανούς και τους ντόπιους της Αλάσκας, το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά 6,6 χρόνια σε 65,2, σύμφωνα με μια ανάλυση 2023 των προσωρινών δεδομένων από το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας. Το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά περίπου τέσσερα χρόνια για τους Μαύρους και Ισπανούς Αμερικανούς σε 70,8 και 77,7 έτη, αντίστοιχα. Οι ασιατικοί και οι λευκοί Αμερικανοί είδαν μια σταγόνα περίπου 2 ετών σε 83,5 και 76,4 χρόνια.

«Όλα πρέπει να έχουν όριο. Δεν υπάρχει κανένα πλάσμα στον πλανήτη Γη που γνωρίζουμε ότι αυτό δεν πεθαίνει σε κάποιο σημείο “, δήλωσε ο Mezuk. “Αλλά υπάρχει προφανώς σημαντική διακύμανση στο προσδόκιμο ζωής και στο υγιές προσδόκιμο ζωής, το οποίο είναι κατά κάποιο τρόπο πιο σημαντικό από το πρώτο ερώτημα. Πόσο καιρό μπορούμε να ζήσουμε και να μπορέσουμε να έχουμε το είδος της ψυχολογικής, λειτουργικής και κοινωνικής ζωής που κάνει τη ζωή να αξίζει να ζει; Τι είναι αυτό το προσδόκιμο ζωής; “

Ερευνα υποστηρίζω Το γεγονός ότι το φυσικό όριο για την ανθρώπινη διάρκεια ζωής είναι περίπου 122 χρόνια, με βάση το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος ζωντανός άνθρωπος πέθανε στις 122 το 1997 και κανείς δεν ήταν γνωστός για να ζήσει περισσότερο.

[ Related: Are any animals truly ‘immortal’? These creatures defy biological time. ]

Αληθινά, κανείς δεν ξέρει. Αλλά θα είναι πιθανότατα μικρότερο από το βιολογικό μέγιστο που ένας άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει.

Και υπάρχει μια διαφορά μεταξύ του προσδόκιμου ζωής και του ποσοστού γήρανσης, εξήγησε ο William Mair, διευθυντής της πρωτοβουλίας γήρανσης του σχολείου του Χάρβαρντ Χαν. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν το προσδόκιμο ζωής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Καθώς οι άνθρωποι γερνούν, η ευαισθησία τους σε χρόνιες ασθένειες όπως οι καρδιακές παθήσεις, διάφοροι καρκίνοι και διαβήτης αυξάνω. Για τους νεότερους ανθρώπους, τα ατυχήματα, τη βία και τις υπερβολικές δόσεις ναρκωτικών συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό πρώιμη θνησιμότητα. Το προσδόκιμο ζωής όλων των δημογραφικών στοιχείων επηρεάζεται από το εισόδημα, την εκπαίδευση, την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και άλλους κοινωνικοοικονομικούς και συστηματικούς παράγοντες. Όταν πρόκειται για φυλή, για παράδειγμα, η συστηματική ανισότητα οδηγεί συνήθως σε αρνητικά αποτελέσματα υγείας. Παρόλο που η πρόοδος στην ιατρική και την τεχνολογία συνεχίζει να επεκτείνει τη διάρκεια ζωής, αυτούς τους παράγοντες, καθώς και ευρύτερες κρίσεις δημόσιας υγείας, όπως η επιδημία οπιοειδών και COVID 19υπογραμμίσαμε την ικανότητά μας να ζούμε περισσότερο.

Ωστόσο, ο ρυθμός με τον οποίο το σώμα αναφέρεται στη βιολογική ταχύτητα με την οποία τα σώματά μας επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου λόγω κυτταρικής βλάβης, γενετικών παραγόντων και περιβαλλοντικών επιρροών.

“Οι άνθρωποι εκτίθενται σε πράγματα που συσσωρεύονται στο σώμα και η συσσώρευση αυτών των πραγμάτων το καθιστά έτσι, σε κάποιο σημείο, το σώμα δεν είναι απλά αρκετά ανθεκτικό για να λειτουργήσει”, δήλωσε ο Mezuk. “Ακόμα κι αν φανταστείτε το άτομο όπου ζουν απλά σε ένα δωμάτιο και είναι κλειδωμένα εκεί και ποτέ δεν παίρνουν περιβαλλοντικές εκθέσεις, θα πεθάνουν μόνο μέσα από βιολογικές διαδικασίες”. Αλλά για τους υπόλοιπους που πιθανότατα δεν θα περάσουν τη ζωή μας σε μια κυριολεκτική φούσκα, θα εκτίθενται σε πράγματα που μεταβάλλουν πόσο καλά τα σώματα μας, όπως η ακτινοβολία από τον ήλιο ή την ατμοσφαιρική ρύπανση – απλά επειδή είμαστε έξω και για τη ζωή της ζωής.

Μερικοί άνθρωποι προσπαθούν να μειώσουν τον αντίκτυπο των περιβαλλοντικών παραγόντων στη ζωή τους μέσω της ζωής της ζωής και της βιοαποικίας. Αυτό περιλαμβάνει την έγχυση με τον εαυτό τους NAD+ (ένα ένζυμο που υπόσχεται οφέλη κατά της γήρανσης), ακραίες διατροφικές περιορισμούς, ενέσεις στο πλάσμα, εκατοντάδες συμπληρώματα-ο κατάλογος συνεχίζεται. Το πιο ακραίο παράδειγμα είναι ο επιχειρηματίας καπιταλιστής Bryan Johnson, ο οποίος έχει γίνει κακόφημος για την επιδίωξη της νεολαίας και της αθανασίας. Το ντοκιμαντέρ Netflix, Δεν πεθαίνωεξηγεί το ταξίδι του σε βάθος και, ίσως περισσότερο ενδιαφέρον, υπογραμμίζει μια καταναγκαστική ανάγκη να κυβερνήσει πόσο καιρό μπορεί να ζήσει.

Τα μέσα του μπορεί να είναι ακραία, αλλά το κίνητρο είναι κατανοητό. Τούτου λεχθέντος, ο έλεγχος είναι μια ψευδαίσθηση όταν πρόκειται για αυτό το είδος πράγματος. Ενώ ο Johnson έχει εκατομμύρια δολάρια στη διάθεσή του για να πειραματιστεί με ένα πλήθος θεραπειών – ο Bloomberg εκτιμά ότι ξοδεύει 2 εκατομμύρια δολάρια ετησίως σε γιατρούς και θεραπείες – οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν. Και πολλοί από ό, τι οι ηλικίες είναι οι συνθήκες στις οποίες γεννήθηκαν και, λόγω κοινωνικοοικονομικών και συστημικών παραγόντων, όπως η φτώχεια και ο ρατσισμός, είναι όλο και πιο δύσκολο να ξεφύγουν.

Η τοποθεσία κάποιου, για παράδειγμα, μπορεί να καθορίσει τα αποτελέσματά τους και τον κίνδυνο για χρόνιες παθήσεις. Στις ΗΠΑ, δύο άνθρωποι που ζουν απλά αρκετά μίλια εκτός θα μπορούσε να έχει δραματικά διαφορετικά αποτελέσματα υγείας Και το σώμα τους μπορεί να γερνάει με δραματικά διαφορετικά ποσοστά λόγω του άγχους, της πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη ή στη διατροφή. Από την άλλη πλευρά, μιλώντας για το χρόνο της που ζει στην Ιταλία, ο Mezuk σημείωσε ότι οι άνθρωποι που ζουν στη Μεσόγειο υπάρχουν μέσα σε μια κοινωνία δομημένη με μακροζωία λόγω της ευρύτερης πρόσβασης σε τρόφιμα υψηλότερης ποιότητας, τα καταστήματα που κλείνουν, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να μαγειρέψουν τα παιδιά τους ένα υγιεινό γεύμα Στο σπίτι, μικρότερα μεγέθη μερίδων και μια καλύτερη κουλτούρα εργασίας. “Είναι απλώς χτισμένο θεμελιωδώς διαφορετικά σε ένα διαφορετικό σύστημα αξίας από ό, τι έχουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες”, πρόσθεσε.

[ Related: What happens when you donate your body to science? ]

“Όταν σκέφτεστε για το προσδόκιμο ζωής, αυτό που πραγματικά συνέβη τα τελευταία 100 χρόνια, σίγουρα σε ανεπτυγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ και όλο και περισσότερο σε όλο τον κόσμο, έχουμε προσθέσει ένα φαινομενικό χρονικό διάστημα στο προσδόκιμο της ανθρώπινης ζωής”, δήλωσε ο Mair. “Αλλά αυτά τα επιπλέον χρόνια δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την κατασκευή του σώματός μας εγγενώς ηλικίας πιο αργή.”

Αντ ‘αυτού, το πρόβλημα της γήρανσης έχει μετατοπιστεί κάτω από το δρόμο. Η νόσος του Αλτσχάιμερ έχει αυξανόμενοςόπως και άλλες χρόνιες παθήσεις που σχετίζονται με την ηλικία, λόγω των ανθρώπων που ζουν περισσότερο. “Τώρα, πολλοί από εμάς ζούμε στη δεκαετία του ’70. βιώνουμε αυτή την ενσωματωμένη απαξίωση των ανθρώπων που εκδηλώνεται σε χρόνιες παθήσεις που σχετίζονται με την ηλικία “, δήλωσε ο Mair.

Ακόμα και ακόμα, τα καλύτερα βάλσαμα ενάντια στη γήρανση είναι τα πράγματα που μας είπαν οι μητέρες και οι γιαγιάδες μας: να ασκούμε τακτικά, να αποφεύγουμε το κάπνισμα, να αποφεύγουμε να πίνει υπερβολικό αλκοόλ και να μείνετε μακριά από τα τρόφιμα με υψηλά επεξεργασμένα τρόφιμα για να επικεντρωθούν σε μια ισορροπημένη διατροφή υγιεινών τροφίμων .

Αυτή η ιστορία είναι μέρος της λαϊκής επιστήμης Ρωτήστε μας οτιδήποτε σειράόπου απαντάμε στις πιο εξωφρενικές σας ερωτήσεις, από το συνηθισμένο έως το εκτός τοίχο. Έχετε κάτι που πάντα θέλατε να μάθετε; Ρωτήστε μας.