Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν μετακινήσει αυτούς τους μύες σε 25 εκατομμύρια χρόνια

Οι μακρινοί πρόγονοί μας είχαν πολλά μέρη του σώματος που έχουν γίνει αρκετά άχρηστα κατά τη διάρκεια της εξέλιξης – τα δόντια σοφίας μας, τις ουρές που υπάρχουν κατά τη διάρκεια του Έκτη εβδομάδα κύησηςκαι οι ωοτοκίες στα αυτιά μας. Οι ωοθηρικοί μύες βοήθησαν να αλλάξουν το σχήμα του κελύφους ή του πινγκ -του αυτιού και βοήθησαν τους ανθρώπους που ζούσαν πριν από εκατομμύρια χρόνια να ακούσουν προσεκτικά. Χρησιμοποιούνται ακόμα από περίπου 10 έως 20 τοις εκατό των ανθρώπων με τη διασκέδαση να κουνάω τα αυτιά τους.

Ωστόσο, αυτά πενιχρούς μυς Μπορεί να χρησιμοποιηθεί περισσότερο από ό, τι οι επιστήμονες πίστευαν κάποτε. Ο Οι αλεξίπτωτοι μύες φαίνεται να ενεργοποιούν όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να ακούσουν ανταγωνιστικούς ήχους, όχι μόνο όταν κουνιέται τα αυτιά. Τα ευρήματα είναι λεπτομερή σε ένα Μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 31 Ιανουαρίου στο περιοδικό Σύνορα στη νευροεπιστήμη.

“Υπάρχουν τρεις μεγάλοι μύες που συνδέουν το Auricle με το κρανίο και το τριχωτό της κεφαλής και είναι σημαντικοί για το Wiggling του αυτιού”, ο Andreas Schröeer, συν-συγγραφέας και νευροεπιστήμονας από το Πανεπιστήμιο Saarland στη Γερμανία, είπε σε δήλωση. “Αυτοί οι μύες, ιδιαίτερα ο ανώτερος ωοτοκικός μυς, παρουσιάζουν αυξημένη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια προσπάθειας ακρόασης. Αυτό υποδηλώνει ότι αυτοί οι μύες ασχολούνται όχι μόνο ως αντανακλαστικό αλλά ενδεχομένως ως μέρος ενός μηχανισμού προσοχής, ειδικά σε αμφισβήτηση ακουστικών περιβάλλοντος ».

Ακούγεται που αγωνίζεται για προσοχή

Αυτό νέα μελέτη χρησιμοποίησε μια τεχνική που ονομάζεται ηλεκτρομυογραφία να προσπαθήσει να καθορίσει πόσο σκληρά ακούει κάποιος χωρίς να ζητά από τα άτομα να το αναφέρουν. Η ηλεκτρομυογραφία μετράει την ηλεκτρική δραστηριότητα σε έναν μυ. Και μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να εντοπίσουν τη δραστηριότητα στους ωοθυλακικούς μύες που είναι ήδη συνδεδεμένοι με την ακρόαση στενά. Παρόμοια έρευνα βρήκε τους μεγαλύτερους μυς -οπίσθιους και ανώτερους ωοτοκικούς μύες – αντιδράνουν κατά τη διάρκεια προσεκτική ακρόαση. Αυτοί οι μύες τραβούν τα αυτιά επάνω και πίσω και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι έχουν ιστορικά εμπλέκονται στη μετακίνηση του pinna για να συλλάβουν ήχους.

“Ο ακριβής λόγος για τον οποίο αυτό έγινε δυσάρεστο είναι δύσκολο να το πούμε, καθώς οι πρόγονοί μας έχασαν αυτή την ικανότητα πριν από περίπου 25 εκατομμύρια χρόνια”, δήλωσε ο Schröeer. “Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να είναι ότι η εξελικτική πίεση για να μετακινηθεί τα αυτιά έπαψε επειδή έγινε πολύ πιο ικανός με τα οπτικά και φωνητικά μας συστήματα”.

Για να δούμε αν αυτοί οι μύες είναι πιο δραστήριοι κατά τη διάρκεια πιο δύσκολων εργασιών ακρόασης, η ομάδα μελετήθηκε 20 άτομα χωρίς τεκμηριωμένα προβλήματα ακοής. Πρώτα έβαλαν ηλεκτρόδια στους μυς των συμμετεχόντων. Στη συνέχεια, έπαιξαν ένα audiobook και μερικά podcasts που αποσπούν την προσοχή από ηχεία τοποθετημένα μπροστά ή πίσω από τους ακροατές. Και οι 20 συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε 12 δοκιμές πέντε λεπτών, που καλύπτουν Τρία διαφορετικά επίπεδα δυσκολίας.

[ Related: Yes, humans are still evolving. ]

Κατά τη διάρκεια της εύκολης λειτουργίας, το podcast ήταν πιο ήσυχο από το audiobook, ενώ η φωνή του ομιλητή ήταν μια ισχυρότερη αντίθεση με το audiobook. Στο μέσο και τους δύσκολους τρόπους, οι ερευνητές πρόσθεσαν ένα podcast που ακουγόταν περισσότερο σαν το Audiobook και έκανε τους διαταραχές πιο δυνατά. Ωστόσο, έπρεπε να κάνουν ακόμη και τις πιο δύσκολες καταστάσεις εφικτές, διότι αν οι συμμετέχοντες εγκαταλείψουν, μια φυσιολογική προσπάθεια δεν θα εγγραφεί στα μηχανήματα.

Στη συνέχεια, η ομάδα ζήτησε από τους συμμετέχοντες στη μελέτη να αξιολογήσουν τα επίπεδα της προσπάθειάς τους και να εκτιμήσουν πόσο συχνά έχασαν ό, τι συνέβαινε κατά τη διάρκεια του audiobook σε κάθε δίκη. Οι συμμετέχοντες ήταν επίσης quizzed για το υλικό στο audiobook.

Απλά προσπαθώντας το καλύτερο

Η ομάδα το βρήκε αυτό Δύο ωοθυλακικοί μύες αντέδρασαν διαφορετικά στις διάφορες συνθήκες. Οι οπίσθιοι ωοειδείς μύες αντέδρασαν σε αλλαγές στην κατεύθυνση. Συγκριτικά, οι ανώτεροι ωοθυλακικοί μύες αντέδρασαν στο επίπεδο δυσκολίας του έργου. Τα αυτοαναφερόμενα μέτρα των συμμετεχόντων για το πόσο δύσκολο ήταν να ακούσουν και πόσο συχνά έχασαν το κομμάτι του audiobook αυξήθηκαν επίσης σύμφωνα με τη δυσκολία του έργου. Η ακρίβεια των απαντήσεων τους σε ερωτήσεις σχετικά με το audiobook μειώθηκε επίσης σημαντικά μεταξύ του μέσου και του δύσκολου τρόπου.

Σύμφωνα με τους συγγραφείςαυτό συσχετίστηκε με τα ανώτερα επίπεδα δραστηριοτήτων των ωοθηκών των μυών. Αυτοί οι μύες δεν ενεργοποίησαν περισσότερο κατά τη διάρκεια της μέσης λειτουργίας από ό, τι κατά τη διάρκεια της εύκολης λειτουργίας, αλλά ήταν πολύ δραστήριοι κατά τη διάρκεια της δύσκολης λειτουργίας. Αυτό υποδηλώνει ότι η δραστηριότητα αυτών των μυών θα μπορούσε να παράσχει ένα αντικειμενικό μέτρο της προσπάθειας ακρόασης. Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν η μυϊκή δραστηριότητα βοηθά πραγματικά τους ανθρώπους να ακούσουν καλύτερα.

“Οι κινήσεις των αυτιών που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τα σήματα που καταγράψαμε είναι τόσο μικροσκοπικές που πιθανώς δεν υπάρχει κανένα αντιληπτό όφελος”, δήλωσε ο Schröeer. “Ωστόσο, το ίδιο το αυτί συμβάλλει στην ικανότητά μας να εντοπίζουμε τους ήχους. Έτσι, το Auriculomotor System μας πιθανότατα προσπαθεί το καλύτερο του μετά από 25 εκατομμύρια χρόνια, αλλά δεν επιτυγχάνει πολλά. ”

Απαιτείται πρόσθετη έρευνα για την επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων και την ανάπτυξη οποιωνδήποτε πρακτικών εφαρμογών. Όπως πολλές μελέτες ακοής, το Το μέγεθος του δείγματος ήταν σχετικά μικρό και αποτελείται από νεότερα άτομα χωρίς προβλήματα ακοής. Απαιτούνται μεγαλύτερες και πιο ποικίλες ομάδες συμμετεχόντων που δοκιμάζονται σε πιο πραγματικές συνθήκες, προκειμένου να πούμε με σιγουριά ότι αυτοί οι μύες κάνουν περισσότερο από ό, τι απλά κάθονται στα αυτιά μας.

“Η διερεύνηση των πιθανών επιδράσεων της ίδιας της μυϊκής καταπόνησης ή των μικροσκοπικών κινήσεων του αυτιού στη μετάδοση του ήχου είναι κάτι που θέλουμε να κάνουμε στο μέλλον”, δήλωσε ο Schröer. “Η επίδραση αυτών των παραγόντων σε άτομα με διαταραχές ακοής θα ήταν επίσης ενδιαφέρον να διερευνηθεί”.